Cytaty MS

wika55

'Nie miałem pojęcia, że może istnieć tak wspaniały zapach. Gdybym tylko
wiedział, szukałbym go od dawna. Przemierzył bym dla niej cały świat. Mogłem
sobie wyobrazić jak będzie smakować…'

Pujcia

Zagrażałem jej życiu jak ostrze
gilotyny. Jakby była w dziwny sposób naznaczona przez okrutne przeznaczenie,
ślepy los. Czułem się jak narzędzie w jego rękach, dążące nieustannie do
wykonania egzekucji. :wink:

ciurlikowa

Miłość nie zawsze przychodzi w niekłopotliwych paczkach.

wika55

'- Wydaje mi się, że wiele, rzeczy się teraz zmieni. – Twoje życie wydaje się być
na rozdrożu.
Zaśmiałem się kpiąco.
- Czy zdajesz sobie sprawę, że zabrzmiałaś jak tania wróżka?
Pokazała mi język, niczym naburmuszona pięciolatka.
- Dzisiaj wszystko będzie w porządku, prawda? – dodałem rozbawionym
tonem, ale z pewnością dało się wyczuć, że oczekuję szczerej odpowiedzi.
- Nie widzę żebyś dzisiaj kogoś zabijał. – zapewniła mnie.
- Dzięki, Alice.' Wink

Pujcia

Jej niesamowicie silny zapach zabiegał o moją uwagę,
niemożliwy do odczytania umysł rozbudzał moją ciekawość, delikatne piękno
zatrzymywało na dłużej moje spojrzenie, a bezinteresowna dusza wprawiała w
podziw. Anioł pozbawił ją instynktu samozachowawczego, by Bella była w
stanie znieść moją obecność, i na koniec dodał niekończącego się, wyjątkowego
pecha.

ciurlikowa

Wyluzuj Edward. - powiedział Emmett – Naprawdę. Zabiłeś jednego człowieka. No po prostu koniec świata.

Rogogon

Immortal933

Rogogon

"- I, jak to wykazałeś, jest ździebko łamliwa.
- Wierz mi, wiem to też.
Emmett nie był za taktowna osobą i taka dyskusja nie była jego mocną stroną. Szarpał się, chcąc nie być zbyt niedelikatny.
- Czy Ty jej możesz chociaż dotknąć? Mam na myśli, jeśli ją kochasz… nie chciałbyś jej, no cóż, dotknąć…?
Emmett i Rosalie dzielili się intensywną miłością fizyczną. To było dla niego trudne, wyobrazić sobie jak ktoś mógł kochać bez tego aspektu. "

Pujcia

- Brakuje mi słów. To takie… piękne. – zawahała się, jakby chciała powiedzieć coś innego.
Wydawałem jej się piękny! A przynajmniej to iskrzenie jej się podobało. Nie nazwała mnie potworem, nie odpychało jej to. Może była jeszcze dla mnie jakaś nadzieja? Ogarnęła mnie tak potężna fala dobrego nastroju, że niemal nie potrafiłem sobie z nią poradzić.

Rogogon

"Musimy trzymać się razem. Alice i ja. Dwa świry pomiędzy tymi, co już od dawna są szaleńcami. Starannie chronimy nasze sekrety."

ciurlikowa

Za rok, może dwa, ta dziewczyna opuściłaby to małe miasteczko. Poszłaby własną drogą, studiowała, odnosiła sukcesy w pracy, a w przyszłości może by kogoś poślubiła. Po prostu wiodłaby zwykłe ludzkie życie, z wiekiem doceniając jego przewidywalność. Byłem w stanie nawet wyobrazić sobie ją w dniu ślubu - ubraną w piękną, białą suknię , prowadzoną przez ojca do ołtarza. Towarzyszył mi dziwny ból, gdy to sobie zobrazowałem. Nie rozumiałem tego. Czyżbym był zazdrosny, ponieważ ona miała przed sobą przyszłość, której ja nigdy nie będę miał . . . ? Bez sensu . . . Każdy człowiek miał przed sobą, życie – coś, co mi nigdy nie będzie mi dane. Wiec, dlaczego miałem do niej żal . . . ?

wika55

"Nie potrafię tego nawet opisać, Emmett. Nagle, ta dziewczyna stała się dla
mnie całym światem. Nie widzę sensu dalszego istnienia świata bez niej."

Rogogon

"Jej serce zatrzepotało. A w moim - martwym - zrobiło się cieplej."

ciurlikowa

Pod tym przelotnym rozbawieniu poczułem silny impuls, którego do końca nie rozumiałem. Musiałem coś zrobić z tymi złośliwymi myślami Jessici, których ta nowa dziewczyna nie była świadoma. Miałem wielką ochotę stanąć między nimi i osłonić Bellę Swan przed tymi mrocznymi myślami jej towarzyszki. To było naprawdę dziwne uczucie…